ၿပဲလန္ထြက္ကြာ

လင္းလက္ၾကယ္ေျပာင္ တကယ္ညီး

ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး လာထိန္

ေခါင္သူရိန္ လာစုပံုေအာ

လူ႔သေဘာမေနာ ရွင္းလွ်င္

ကုသရွင္ႏိုင္မယ့္ အစား

ဒို႔အင္အားမ်ားစြာ သံုး၍

တတ္ထားေလ့ ရွိတဲ့အတိုင္း

မေရ႕ႊဆိုင္းဘဲ ယံုရာကိုေစ

ဒီလႈိင္းေလ ကိုယ္မေၾကာက္ဘူး

လူေသဖူးတဲ့ သံသရာပဲ

ဆူးစူးဆဲ ေလာကဝဲကိုဆန္

စိတ္ၿပဲလန္ထြက္ အိုအတၱေဘာ

ခ်ဳိငန္ေသာ အျဖစ္ဆန္းဟာ

အေျပာသာ ခ်ဥ္စပ္ခါးဆိမ့္

အနာဖိန္႔အလား စက္ဆုပ္

ရမ္းႀကိတ္တုတ္ေနဆဲ ခိုက္တ့ံ

ဒီလုပ္ဇာတ္ အဆံုးသတ္လိုက္ခ်င္ျခင္း။

Comments

Popular posts from this blog

ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္း 2013

မဂၤလာဦးညကို လြန္ေသာ္