What kind of you are!

What kind of you are!

အျပင္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ စကားတစ္ခြန္း ေမးလိုက္မိတယ္။

ေဆးရုံကုတင္က ေအးစက္ေနတာပဲ။ အဲယားကြန္းေၾကာင့္ ေနမွာ။

စိတ္အာရုံ တစ္ခုလံုး ထံုထိုင္းေနေတာ့ မသိ ၀ိုးတ၀ါး။

ဆရာ၀န္။ ။ သက္သာရဲ႔လား။

လူနာ။ ။ ေဒါက္တာ .. ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။

ဆရာ၀န္။ ။ ႏွလံုးေရာဂါပါ။

လူနာ။ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသမွာလား ေဒါက္တာ..

ဆရာ၀န္။ ။ အတတ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္တယ္။

လူနာ။ ။ ကၽြန္ေတာ့ကို လာမၾကည့္ၾကဘူးလား။

ေမၽွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာအသံ

ဆရာ၀န္။ ။ မၾကည့္ၾကဘူး။

လူနာ စိတ္ပ်က္သြားသည္။

ဆရာ၀န္။ ။ မေန႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ား ေမ့ေနတုန္း လာၾကည့္ၾကတယ္ေလ။

လူနာ။ ။ ကၽြန္ေတာ့ ဇနီး မဟုတ္လား ဟင္..

ဆရာ၀န္။ ။ ခင္ဗ်ား သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းလို႔ ေျပာတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။

လူနာ။ ။ အာ.. အာ.. ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ေဆးရုံက ဆင္းခ်င္တယ္ ရမလား ေဒါက္တာ..။

ဆရာ၀န္။ ။ ခင္ဗ်ား အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္မေန ဆင္းမွ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရပါတယ္ေလ။

လူနာ။ ။ ကၽြန္ေတာ့ကို တကၠစီ တစီး စီစဥ္ ေပးႏိုင္ပါ့မလား ေဒါက္တာ..

ဆရာ၀န္။ ။ ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အိမ္ဖုန္း နံပါတ္ ေျပာပါ။

…………………………….

သန္းေဌး။ ။ မင္းဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲဟင္ ကြာ..

ရွင္မိ။ ။ ကၽြန္မ ဘာလုပ္လဲ ဟုတ္လား။ အိမ္အတြက္ လံုးပန္းေနရတာေလ.. မျမင္ဘူးလား

သန္းေဌး။ ။ ေတာက္.. မင္း ဘယ္လို လူမ်ဳိးလဲ။ လင္တေကာင္လံုး ေဆးရုံ တက္ေနရပါတယ္ ဆိုေတာင္ လာ မၾကည့္ဘူး။

ရွင္မိ။ ။ ဟင္း ဟင္း.. ရွင္လား.. လူနာ။ ထစ္ကနဲဆို ေမ့လဲရတာနဲ႔ ရင္ဘတ္ ေအာင့္ရတာနဲ႔။

သန္းေဌး။ ။ ေဟ့ ငါ့ကို မေစာ္ကားနဲ႔ကြ..

ရွင္မိ။ ။ ေစာ္ကားတယ္ေဟ့။ ကားေတာ့ ေကာ ဘာျဖစ္တုန္း။

သန္းေဌး။ ။ ငါ ရိုက္မိေတာ့မယ္ေနာ္..

ရွင္မိ။ ။ လာရိုက္လိုက္ေလ.. ကၽြန္မေၾကာင္း သိသြားမယ္။

သန္းေဌး။ ။ ငါ မင္းကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ယူမိတာပါလိမ့္။ အပ်ဳိတုန္းကေတာ့ မင္း ေအးေအးေလးပါ။

ရွင္မိ။ ။ ေအးေအးေလးပဲ မွန္တယ္။ အခုေတာ့ မေအးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရွင့္လုပ္စာ ဘယ္မွာ မွန္မွန္ စားရလို႔လဲ။ အရက္ေသာက္.. အရက္ေသာက္ တခ်ိန္လံုးပဲ အရက္ေသာက္ေနေတာ့တာပဲ။ သားၾကီးက ခုႏွစ္တန္း ေရာက္ေနၿပီ။ အတန္းထဲမွာ မ်က္ႏွာ ငယ္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။

သန္းေဌး။ ။ ေဟ.. အရင္တုန္းက မ်က္ႏွာ ႀကီးေနလို႔လား။ မင္းတို႔က ေတာ္ေတာ္ ႀကြားခ်င္ ၀ါခ်င္ၾက။

ရွင္မိ။ ။ ႀကြားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေခတ္နဲ႔ အမီွ လိုက္ဖို႔ ေျပာတာ.. အတန္းထဲမွာ အားလံုး နီးပါး က်ဴရွင္ ယူႏိုင္ၾကတယ္။ ရွင့္သားမွာေတာ့ သင္းကြဲ..

သန္းေဌး။ ။ ငါ ေျပာၿပီးပါပေကာလား။ က်ဴရွင္ ယူႏိုင္ဖို႔ မလိုဘူး။ စာေတာ္ခ်င္ရင္ စာဖတ္ စာႀကိဳးစားဖို႔ပဲ လိုတာ.. ဖ်င္းလို႔ ပ်င္းလို႔သာ က်ဴရွင္ ယူၾကတာ မင္း အခုထိ သေဘာမေပါက္ေသးဘူးလား။

ရွင္မိ။ ။ အခုဆို က်ဴရွင္ လခက မိုးထိေတာင္ ေလွကားေထာင္ေနၿပီ။ ရွင္က ဒီထက္ ျမင့္တဲ့ အလုပ္ကို ရွာဖို႔ မႀကိဳးစားဘူး။ ရွင့္ အလုပ္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေတာ့ ထမင္း ၀မွာလဲ..

သန္းေဌး။ ။ တေန႔ေတာ့ ၀လာမွာေပါ့။ ေစာင့္ႏိုင္ရင္ အက်ဳိးရွိ။ ေအာင့္ႏိုင္ရင္ သူခိုးမိသတဲ့။ မင္းတို႔က ေစာင့္ပဲ မေစာင့္ႏိုင္ပဲကို။ ငါ့ အလုပ္က တိုးတက္ဖို႔ လမ္း ရွိတယ္။ သိရဲ႕လား။

ရွင္မိ။ ။ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ရွင္ ေဆးရံုကေန ျပန္မဆင္းလာေလ ေကာင္းေလ။

သန္းေဌး။ ။ ေဟ.. ဒါဆို မင္း ဘာနဲ႔ ထမင္းစားမလဲ ေစ်း ၀ယ္မလဲ။

ရွင္မိ။ ။ ရွင့္ သူငယ္ခ်င္း ရွိတယ္ေလ။ (ပါးစပ္မွ လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားသည္) အဲ.. အဲ..

သန္းေဌး။ ။ ဘာေျပာတယ္ကြာ.. ငါ့ သူငယ္ခ်င္းက မင္းနဲ႔ ဘာပတ္သက္လို႔လဲ။ ဘာလဲ ဒီေကာင္က မင္းကို ပိုက္ဆံ လာ ေပးေနလား။ သားႀကီး မယားႀကီးနဲ႔ကြ..

ရွင္မိ။ ။ ဒီကလည္း သားႀကီး မယားႀကီးပဲ။ ရွင့္ လုပ္ပံု မခံႏိုင္လုိ႔ ကၽြန္မ သူေပးတာ လက္ခံတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ။

သန္းေဌး။ ။ ဘာေျပာတယ္.. မင္းတို႔ ျဖစ္ေနၾကတယ္လား။ ဟုတ္လား။

ရွင္မိ။ ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လက ရွင္ေဆးရုံ တက္ကတည္းက ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ။ သူက ကၽြန္မ အေပၚ ၾကင္နာတယ္။ ရွင္နဲ႔ တျခားစီပဲ။

သန္းေဌး။ ။ ဟင္.. မင္း မင္း.. မိန္းမယုတ္..

ရွင္မိ။ ။ ဘာေျပာတယ္ရွင့္.. ကၽြန္မကို မိန္းမယုတ္ မေခၚနဲ႔။ ရွင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေနာက္မီး လင္းရတာ..။ ရွင့္က ရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ရွင့္ သူငယ္ခ်င္း မိန္းမကို သြားသြား ေပးေနတာ မသိဘူး မွတ္ေနလား။ ကၽြန္မက အကုန္လံုး ၾကားၿပီးၿပီ။ သားေလး မ်က္ႏွာ ေထာက္ၿပီး မသိသလုိ ေနေနတာ..။

သန္းေဌး။ ။ ေဟ မင္း မင္း..

ရွင္မိ။ ။ ကၽြန္မဆို ၾကားစက အရမ္း ရွက္တယ္။ ရွင္ သစၥာ ေဖာက္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့။ ကၽြန္မလည္း ဘာ မယား ၀တၱရား မေက်ပြန္တာ ရွိလဲေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္လာတယ္။ ရွင္က ငါးစိမ္းျမင္ ငါးကင္ ပစ္တဲ့ သေဘာပဲ။ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိႆလင္ သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္ေပါ့။

သန္းေဌး။ ။ ငါ ငါတို႔ ဘာမွ မျဖစ္ၾကပါဘူးကြာ.. မင္း အထင္လဲြေနတာ။

ရွင္မိ။ ။ ဘာ အထင္မွ လဲြစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ အားလံုး သိေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြ။ ကၽြန္မတို႔ ဘဲစား ဘဲေခ်ေပါ့။ ဟင္း ဟင္း။

--
Life is too short...!